O vrhovnom Bogu u staroj srpskoj religiji

Istorijskih izvora o srpskim bogovima pre hrišćanstva ima vrlo malo. Međutim, obilje informacija se nalazi u folkloru, u narodnim legendama i pesmama. Komparativnom metodom proučavajući antičke književnosti, tradicionalno srpsko folklorno stvaralaštvo i narodnu religiju i mitologiju, Čajkanović je težio da u srpskom mitu i religijskoj praksi otkrije njihova zaboravljena značenja. Ovim pristupom on je nastojao da izvrši i rekonstrukciju čitavog sistema stare srpske religije i mitologije, i da utvrdi identitet srpskog vrhovnog boga.
Autor je pokazao da su mnoge osobine vrhovnog boga u staroj srpskoj religiji prenete na hrišćanske narodne svece, Jovana, Aranđela, Nikolu i Mratu, a posebno na Svetog Savu.
Veselin Čajkanović (Beograd, 1881-1946) bio je filolog, istoričar religije, urednik Srpskih novina i dekan na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Naučna delatnost profesora Čajkanovića obuhvatala je tri oblasti: klasičnu filologiju, kao njegovu osnovnu naučnu oblast, folkloristiku, naročito istraživanja narodnih umotvorina, pesama i pripovedaka, i istraživanja stare srpske religije i mitologije.
Zahvaljujući poznavanju klasičnih, ali i više živih jezika, Čajkanović je koristeći komparativnu metodu i pažljivo analizirajući narodne umotvorine u velikoj meri uspešno rekonstruisao predhiršćanska verovanja našeg naroda.